Di dalam al-Quran, semua gerakan dakwah yang dipimpin oleh para nabi dan rasul terdahulu berhadapan dengan pemimpin atau pemuka kaum mereka. Kadang kala al-Quran menyebutkan nama mereka secara jelas seperti firaun dan adakalannya al-Quran hanya menyebut secara umum seperti al-mala’ min qawmihi.
Kenapa pembesar-pembesar negara merupakan pihak yang memusuhi dakwah?
Adakah disebabkan hanya mereka itu pembesar? Dengan demikian itu, semua pembesar termasuk di Malaysia ini sama ada pembangkang atau kerajaan merupakan pihak yang memusuhi dakwah?
Jawatan sebagai pembesar atau kerajaan merupakan jawatan yang diidamkam oleh ramai orang, malah seringkali menjadi rebutan sehingga sampai sanggup membunuh. Mempunyai kuasa, bermakna mempunyai wanita, wang, kereta, rumah dan segala bentuk kemewahan. Ada orang yang sudah kaya, tetapi masih lagi berebut untuk mendapatkan kuasa. Ia bukan soal kaya, tetapi nafsu yang ingin dihormati dan dipandang hebat.
Oleh sebab itu, kuasa merupakan klimaks kepada semua keinginan manusia dan intipati kepada nafsu manusia.
Maka tidak hairanlah mereka yang seringkali memusuhi dakwah terdiri di kalangan orang yang mempunyai kuasa lantaran berkuasa itu maknanya bernafsu. Sebagaimana yang kita maklum, nafsu itu adalah liar dan sentiasa muda. Oleh itu, apa yang disyorkan oleh Islam dan dakwah seringkali bertentangan dengan pihak berkuasa kerana mereka berhawa nafsu.
Namun begitu,
1. Nafsu itu tidak salah, malah ia penting. Yang salahnya apabila kita melarut mengikut kehendak nafsu. Akal dan quran diletak di belakang.
2. Tidak semua penguasa/ orang yang berkuasa itu menentang dakwah. Bagi mereka, usaha merebut kuasa daripada orang bernafsu itu penting bagi memastikan Islam dapat dijalankan dan syariat Islam dapat ditegakkan. Mereka bukan gila kuasa, tapi merebut kuasa daripada orang gila.
0 Comments